CONCERTO RECORDS EN DISTRIBUTIE

Vier het leven zolang het kan, zo moeten Barry en JB gedacht hebben toen de bijna-buurmannen en eilandbewoners van het Caraïbisch gebied op visite waren. Barry Hay zocht in zijn platenkast naar een aantal songs die hij graag hoort en JB Meijers voegde daar zijn voorkeuren aan toe. De twee vrienden met een fijn muzikaal verleden hadden covermateriaal genoeg voor een dubbelalbum en voegden vier eigen songs toe.

Toen twee veteranen in de muziek op het hoogtepunt van hun carrière een aantrekkelijke nieuwkomer met een geweldige stem tegenkwamen was er direct een een perfecte klik en geen houden meer aan. Mell & Vintage Future zijn een Nederlands trio dat ‘rootsy’ Rhythm ‘n Soul speelt.

Debuut mini-album ‘T Is Niet Mijn Schuld (met bijdrage van Danny de Munk) kwam als afstudeerproject uit, maar won vrijwel meteen een Edison in de categorie Hollands. De jury prijst haar actualiteit en urgentie en zegt: “Door muziek luisteren mensen beter naar een boodschap en protest. Daarnaast maakt door dit album een nieuwe generatie kennis met de traditionele smartlap, onderdeel van de Nederlandse cultuur.”

Verzorgd en verstaanbaar zingen met een forse strot is niet voor iedereen weggelegd. Zeker niet als er stevig geragd wordt, komt de verstaanbaarheid makkelijk in het gedrang. Niets van dit alles op Het Is Een Wies, het debuutalbumpje (8 nummers) van het trio Wies. Wies is niet echt tegendraads, maar wel lekker eigenzinnig.

Wouter Hamel besloot voor zijn zevende album aan te kloppen bij zangeres/producer Lilian Hak. Haar gelaagde samples kleuren Hamels muziek, maar zijn jazzy popsound is niet ondergesneeuwd. Ook zijn herkenbare zachte, zwoele stem is goed hoorbaar gebleven. Voor Little Torch liet Hamel zijn fantasie de vrije loop en bedacht een verhaal over een zeemeermin.

De naam Klangstof is de samenvoeging van het Noorse woord ‘timbre’ en het Nederlandse woord ‘stof’. Opgegroeid in Noorwegen vertrok de muzikale autodidact gitarist Koen van de Wardt naar onze lage landen waar hij enige jaren bij Moss speelde. Vervolgens startte hij Klangstof, de band die meer de kant op zou gaan van synth-pop en als beste alternatieve act een Edison verwierf. Godspeed, met songs waaronder Disguiser – eveneens de blikvanger van de hoes – Truth, Plastic Gun, en de titelsong is een weergaloos electro-pop album.

Dat de band nog altijd het experiment niet schuwt, wordt ook al snel duidelijk op hun tweede album The Noise You Make Is Silent. De internationale allure heeft er in ieder geval niet voor gezorgd dat de band naar een meer poppy geluid toe is geschoven.

Lucky Fonz III, alias Otto Wichers manifesteert zich op Hemellichamen als “Nederpop-maar-dan-anders”. Na de voorgaande lp’s ‘In je Nakie’ en ‘Multimens’ laat hij op ‘Hemellichamen’ folk, house en chansons samengaan tot een volledig eigen stijl. In de licht absurdistische teksten zoekt Lucky de verhouding mens-hemellichamen, waarbij hij zich soms genadeloos blootgeeft.

De Leeuw, die het drukke leven van de grote stad (Amsterdam, Brussel) heeft verruild voor het Belgische platteland, heeft het album inderdaad zonder omwegen gemaakt. Sober, ingetogen en zeer muzikaal zet hij twaalf luisterliedjes neer, die onmiskenbaar het stempel van zijn muzikale verleden en zijn muzikale persoonlijkheid dragen.

Op zijn album Lieg Me De Waarheid horen we een bevlogen artiest, die zowel tekstueel als muzikaal bewijst onverminderd relevant te zijn. Spelvreugde, schrijfplezier en dadendrang vechten om voorrang op zijn nieuwe album. In songs als Bloedrode Maan en Vreemde Tijden toont hij zich een scherp observator van het huidige tijdsgewricht.

Na tien jaar Engelstalige indie-pop wilde Janne Schra de Jazz, die altijd onderhuids aanwezig is geweest, laten doorbreken in haar liedjes. Ook wilde ze al langer een album in het Nederlands maken. Nu komen deze twee bij elkaar met de speelsheid van bandleden die elkaar door en door kennen en elf jaar na Room Eleven weer samen muziek maken.

Janne Schra, bekend van haar eerdere bands Room Eleven en Schradinova, is na een periode vol reizen, veranderingen en verlangens weer OK. Diezelfde reizen, veranderingen en verlangens zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden op haar derde soloalbum OK.

Al veel eerder wist Stephanie Struijk zich te nestelen tussen de absolute buitencategorie van (Nederlandstalige) mooie liedjes zangeressen en met dit album bewijst ze dit nog maar eens. Dat ze voorheen bekendheid verwierf onder de naam Stevie Ann moge inmiddels bekend zijn, maar de keuze om in het Nederlands te zingen, is en blijft een nóg betere, zeker sinds haar samenwerking met Daniel Lohues.

Twee is in zijn geheel een prima opvolger van Blauwe Vear. Vanaf het eerste nummer -Hartevrouw, een lust om te horen,- naar twaalf liedjes verder – Kom Megje Zing- neemt hij je mee op reis door zijn muzikale landschap.

Poels speelt al 35 jaar met Rowwen Hèze, waarmee hij vele prijzen won en 23 albums maakte. Voor zijn eerste soloalbum besloot Poels het klein te houden, er werden maar een paar mensen uitgenodigd, o.a. Jan Hendriks van Doe Maar en Bart-Jan Baartmans en het resultaat is een intiem en bijzonder mooi album, dat een ingetogen sfeer kent.

De Groningers voldoen met Looking For Faces volledig aan de hooggespannen verwachtingen. Het is een prettig contrasterende mix van britpop en surfrock. Maar er is ook ruimte voor het back-to-basic principe met een mooie demo van Just Like With You, wat verrassend relativerend werkt tussen alle energieke liedjes.

Erik Kriek maakte een getekende hommage aan al de artiesten wier muziek hem door de jaren heen heeft geïnspireerd en zijn werk heeft helpen veraangenamen. Deze 10 inch is een prachtige selectie van hun songs, uitgevoerd door Tim Knol en de Blue Grass Boogiemen, met muzikale bijdragen van de Lasses en Erik himself.

Molten Rock werd gemaakt met het team dat ook verantwoordelijk was voor het debuut van VanWyck en dat is een verstandig besluit. Op Molten Rock doet VanWyck er in alle opzichten nog een schepje bovenop.

VanWyck is het alter ego van Christine Oele, die eerder al bijzondere muziek maakte met de band Nevada Drive. Waar Christine Oele in haar vorige band koos voor de vernieuwing en het experiment, heeft ze er als VanWyck voor gekozen om een volstrekt tijdloze singer-songwriter plaat te maken.

Met God Is In The Detour levert VanWyck een prachtig ingetogen album uit. Spaarzaam gearrangeerd met vaak niet meer dan gitaren of piano en vaak in één take opgenomen waardoor het gevoel ontstaat dat je in de studio aanwezig bent. VanWyck blinkt altijd uit in prachtige verhalende songs.

Op 18 september 2017 vond er in De Kleine Komedie in Amsterdam een uniek concert plaats: een eerbetoon van Nederlandse artiesten aan Leonard Cohen. Bij deze gelegenheid zong iedereen een nummer van Cohen, veelal in een eigen Nederlandse vertaling.